آقاي محترم:)

خب قطع به يقين حال بد ديشبم به خاطر يادگاري بود كه ديروز از ته كمدم پيدا كردم:)

نميدونم چند ثانيه؛چنددقيقه يا حتي چند ساعت چشمام و بستم و به١٥شهريور٩٥كه هديه رو گذاشتي در خونمون و من از هيجان جيغ مي زدم و تو ميخنديدي؛فكر كردم و لبخند زدم:)

ولي من به خودم قول دادم!همون روزي كه واسه برخوردزشت وحرفاي مسخرت٢ساعت وسط اتاقم نشستم و بغضم تركيد؛به خودم قول دادم:ديگه اسمت و نيارم:)باورش سخت بود واسه مني كه باورت كرده بودم بزرگترين اشتباه زندگي من باور كردن تو بود:)

پس اينو بدون اگه حتي١٠٠بار ديگه عذرخواهي كني!

اگه از نبودت جون بدم!

اگه ساعت ها به يادخاطره هاي خوبي كه تو حرفاي آخرت مي گفتي كاش يادت بياد چه روزاي خوبي باهم داشتيم،بيوفتم و لبخند بزنم!

ديگه تو اون رابطه برنميگردم:)

تو راست مي گفتي من يه آدم بي عاطفم كه نميفهمم دوست داشتن يعني چي و با احساسات بقيه بازي ميكنم و بعد زير پاهام لهشون ميكنم:)

اما من بهت ميگم تو قانون من يادت رفته:)

هر اشتباهي يه تاواني داره آقاي محترم:)